Ważną rolę odegrał w tym św. Szymon Stock, który uzyskał u Stolicy Apostolskiej uregulowanie statusu Zakonu na prawach zakonów żebrzących. W następnych latach, na skutek zmian dotychczasowego stylu życia nastąpił głęboki kryzys Zakonu. Pomyślne rozwiązanie trudności tradycja karmelitańska łączy z objawieniami Matki Bożej św. Szymonowi 16 lipca 1251 roku. Maryja wskazując szkaplerz, który wówczas był wierzchnia częścią habitu zakonnego – ustanowiła go znakiem szczególnej swej matczynej opieki nad Całym Zakonem. Pierwsze klasztory Karmelitanek powstały z nieformalnych wspólnot różnego typu, które żyły duchem Karmelu i pozostawały pod wpływem bądź opieką Karmelitów. Żeńską gałąź Karmelu powołał do istnienia papież Mikołaj V w 1452 roku, a do jej rozwoju i rozkwitu przyczynił się bł. Jan Soreth.