Karmelitanki Bose w Dysie

W kaplicy naszego Karmelu Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Lublinie – Dysie znajduje się Ikona Jasnogórska, wpisana w mozaikę w formie rozpostartych, orlich skrzydeł. To oczywiście symbol naszej Ojczyzny, w której Ona, Królowa Polski, od początku panuje, którą wciąż ożywia Jej matczyne, Niepokalane Serce. Ale spoglądając na ten symbol – szlachetny, historyczny herb tego Świętego, Podlubelskiego Wzgórza, nie można również nie pamiętać o słowach Apokalipsy św. Jana Apostoła: „Kobiecie zaś dano skrzydła wielkiego orła, aby poleciała na pustynię, na swoje miejsce. Tam żywiono ją przez czas, czasy i połowę czasu, z dala od węża” (Ap 12,13-14). Do 1981 roku w Dysie, na tym miejscu, było pole, w jakimś sensie – gdy spoglądało się na nie z daleka – pustkowie… A teraz? Teraz wielokrotnie na określenie naszego klasztoru pada słowo – SERCE. Tak, jeśli kontemplacja oblicza Pana jest najważniejszą cechą, właściwością i obowiązkiem Kościoła, to Dys jest SERCEM. I jeśli Maryja jest Matką Kościoła, to Dys jest Maryjnym, duchowym sercem Lublina, Archidiecezji, zwłaszcza wszystkich szukających, zagubionych, spragnionych… A piszemy te słowa z pokorą, nie ujmując niczego ani wspaniałym sanktuariom Maryjnym Lubelszczyzny, ani innym jej duchowym centrom.